غرور و زبان ما

بیشتر ما می دانیم به کار بردن واژه ی « درود » به جای « سلام » و ‌« نوروز خجسته باد » به جای « عیدتان مبارک » بسیار زیباتر است ولی در زندگی واقعی خودمام این کار را نمیکنیم مگر در جایی که کسی ما را نمی شناسد ، مثلا در اینترنت ! دیری بود که پاسخی برای چرایی اینکار نمی یافتم تا اینکه پیر جهاندیده ای این گره را برای من باز کرد :

برای گفتن چنین واژه هایی  ،

برای سخن گفتن به مانند نیاکانمان ،

باید غروری به مانند خود آنها داشته باشیم :

غرور نیاکانی !

ولی ما چنین غروری را نداریم ، بدبخت شده ایم و نوکر تازی

نوکر ، موالی ، امت و... کجا می تواند سینه اش را بدهد جلو و بگوید :

نوروز خجسته باد!

صلابتی که این جمله ها دارند در روزگار ما دیده نمیشود!