بیشتر ما می دانیم به کار بردن واژه ی « درود » به جای « سلام » و « نوروز خجسته باد » به جای « عیدتان مبارک » بسیار زیباتر است ولی در زندگی واقعی خودمام این کار را نمیکنیم مگر در جایی که کسی ما را نمی شناسد ، مثلا در اینترنت ! دیری بود که پاسخی برای چرایی اینکار نمی یافتم تا اینکه پیر جهاندیده ای این گره را برای من باز کرد :
برای گفتن چنین واژه هایی ،
برای سخن گفتن به مانند نیاکانمان ،
باید غروری به مانند خود آنها داشته باشیم :
غرور نیاکانی !
ولی ما چنین غروری را نداریم ، بدبخت شده ایم و نوکر تازی
نوکر ، موالی ، امت و... کجا می تواند سینه اش را بدهد جلو و بگوید :
نوروز خجسته باد!
صلابتی که این جمله ها دارند در روزگار ما دیده نمیشود!
